Libros que te hacen pensar

12 de septiembre de 2014

Hola chicas,

Hoy empiezo con una pregunta ¿Os gusta leer? Y espero respuesta, eh??!! .
A mi me encanta leer novelas de época, históricas y de intriga. Aunque me pasa algo curioso, puedo leer 5 libros en unas semanas y luego pasarme meses sin abrir uno.
Desde que me lo regalaron los "Reyes Magos", utilizo mi ebook. Reconozco que es práctico, cómodo, que no pesa, que lleva luz incorporada pero yo... prefiero un libro de papel! Por eso, de vez en cuando, me hago con un libro, libro.


Así que este verano me compré éste, con hojas de papel y tapas de cartón para llevar a la playa. Se titula El club de los viernes .
Trata de cómo su tienda de lanas, las ganas de aprender y de tirar para adelante le cambiaron la vida a una joven y soltera madre de una niña (ya no tan niña), si cabe, más espabilada que la propia madre.
En una de las primeras hojas pone esto:






















(...)
- ¿ No le preocupa que este éxito renovado del tejer sea un retroceso alarmante?  ¿Las mujeres que malgastan su tiempo en actividades pasadas de moda, como el tejer, pueden desarrollar su actividad profesional?- Contestó Darwin, que no había entendido absolutamente nada.
-¿Preocuparme? No, más bien me anima. Por ejemplo me anima a poder enviar a Dakota a Harvard.



Me dio qué pensar, porque hay veces que me siento un poco incomprendida por la gente de mi 
alrededor. No la gente más cercana, que me conoce mejor. Pero cuando comento en según que ámbitos que me gusta coser a máquina o hacer ganchillo, hay quien piensa lo mismo que la chica del libro; que este tipo de actividades son un retraso, son volver al siglo pasado, que es de viejas o de amargadas y a saber cuantas cosas más.
Pero vosotras y yo sabemos que no es así, Que disfrutar cosiendo, tejiendo, crocheteando o restaurando muebles es algo más. Algo que llena nuestro día a día. Que lo hace más bonito y adorable.
Es decir, me gusta "craftear" para crear cosas con mis manos, cosas hechas con cariño para la gente a la que quiero. No coso ni tejo ni...lo que sea, por obligación, no quiero ser la chica de los arreglos. De hecho, desde que aprendí a utilizar la máquina de coser sólo he arreglado el largo de unos pantalones. Y eso está bien, está claro...el saber no ocupa lugar, pero lo que hay detrás de mi amor por el handmade va mucho más allá.
¿Me entendéis, os pasa lo mismo? Supongo que es por eso por lo que disfruto tanto con el blog, porque aquí todas hablamos el mismo idioma.

Creo que me he enrollado demasiado, pero es que a veces me cansa tenerme que justificar, de explicar exactamente lo que hago o dejo de hacer. Y leer este libro supuso una inyección de optimismo y me hizo pensar que es posible vivir haciendo lo que amas, y no tenerte que justificar.


Y aquí entraríamos en otro debate....¿Es fácil, posible, realista pensar que podemos vivir del handmade? Pero mejor esto ya lo dejamos para otro día.
En realidad éste no es mi objetivo. De momento mi "trabajo de verdad" me llena y me cuesta imaginarme haciendo otra cosa. Pero como a todo el mundo, me gusta fantasear....

Por ahora soy feliz trabajando y creando cosas amorosas en mis ratos libres.

Feliz fin de semana.
Besitosmil.

Sandra.

18 comentarios:

  1. M'encanta llegir i quan un llibre em captiva més molt difícil desenganxar-me per fer altres coses, hi ha llibres que me'ls he llegit d'una tirada. Aquest que recomanes pot ser interessant, fa uns anys és veritat que cosir i la resta de treballs manuals com la restauració, el crochet, etc era com una cosa que es considerava bastant antiga i innecesària, perquè era més fàcil sortir corrents i comprar el que fos. Supòs que té a veure amb el tipus de societat a la que pertanyem, on tot és tan volàtil, caduc i la tecnologia està en constant renovació deixant una muntanya de coses considerades obsoletes i antigues.

    Vivim amb pressa, rodejats de supermercats i restaurants que ens ofereixen menjar i compres ràpides, comprant coses i tenint necessitats que realment no ens fan feliços, medicats amb ansiolítics anti-estrés per seguir produint, comprant, llençant...

    Imagino que en certa manera, la moda que hi ha ara envoltant tot el món DIY és una mena de protesta i intent de revaloritzar l'artesania, la dedicació i proximitat entre el que fa alguna cosa-producte-persona que la reb, valorar més el temps per fer allò que ens agrada i, també una mena de teràpia per nosaltres mateixes.

    En la meva opinió, cada vegada se li dóna una miqueta més de valor a la peça única, però encara queda molt perquè tothom sàpiga valorar el que hi ha darrera de les coses fetes a ma.

    PD.Per cert, jo també prefereixo els llibres en format paper, aporten unes sensacions i olors úniques! :P

    ResponderEliminar
  2. Aiii Tati.....no podia estar mes dacord.....suscric cada paraula que has escrit....i no son poques, ehhhh jijijiji
    poc a poc espero q la mentalitat de la gent vagi canviant....i pensem i deixem de deixar nos portar com "burregus"

    ResponderEliminar
  3. Exactament igual que tu mos sentim noltros! Pero crei. Que el mon de la creativitat te una part molt gran d'incomprensió per part dels altres.
    Es llibre lem llegit i ens va agradar molt.
    Avui al nostre post te com a protagonista una cartell que convida a viure una vida tranquila i a treballar amb les mans.Una filosofia de vida,que donat com està el mon actualment es difícil de dur a terme.
    Et desitjam un bon cap de setmana i moltes besades de totes dues.

    ResponderEliminar
  4. Ja veig que també us sentiu identificades.....pero com diem, es una manera de viure....una bona manera de viure!!! Vaig a veure els vostres treballs. Bon cap de setmana guapes!

    ResponderEliminar
  5. Te entiendo perfectamente. También soy amante del crafting, aunque no creo que pudiera vivir de ello (al fin y al cabo, un hobbie que se convierte en trabajo, deja de ser un hobbie ¿no?).
    Y respecto a si está pasado de moda... es como todas las modas, supongo: todo vuelve!! Indudablemente ha habido un repunte en esto, aunque vivimos en una sociedad en que las cosas son cada vez más rápidas y eso va en contra del handmade por definición. No sé dónde acabará la cosa, jeje. Mientras, seguiremos disfrutando de esto que hacemos.
    Bsitoss
    PD: sí que me gusta leer, lo hago cada día al acostarme (mínimo)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Exacto! Es un hobbie, y cuando de cinvierte en obligacion.....no se yo.....
      si deja de estar de moda supongo q tendremos menos facilidad para encobtrar materiales o para difundir nuestros trabajos pero casi puedo afirmar que seguiremos crafteando!!!!!! ;)

      Eliminar
  6. Si...m'encanta lletgir!
    Em passa com tu que hi ha cops que em lletgeixo un llibre en un tres i no res. Com el que estic lletgint ara. I hi ha cops que em costa mooooolt...però disfruto igual!
    Aquest que ens ensenyes també m'he l'he lletgit. Serà cosa de que ens agrada cosir i fer DIY :-p

    Un petonet gran i feliç cap de setmana!
    Es veritat que molta gent no entenc que ens agradi, cosir, pintar, enganxar i retallar. Però l'important es que nosaltres disfrutem no? I si passa de moda, nosaltres si ens agrada de veritat, creus que ho deixerem de fer? No crec, no? jiji!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. No ,no clar que no Neus. Soposo q tu com jo no has començat a fer coses manuals fa poc.....jo desde ben petita q disfruto retallant, cosint i fent regals fets a ma!!!! ;)

      Eliminar
  7. Cuando leí ese libro aún no sabía tejer no ganchillear. Recuerdo os actividad que hacían como algo más social, y que hecho de menos por aquí... Si alguien no lo entiende...bueno, que nos llamen frikis...
    En muchos campos pasa igual...ordenadores, deportes de aventura... Yo misma, sin querer ofender, digo.. es un friki de los deportes acuáticos..Y lo digo en positivo. Un hobbie que creaa pasión y firma parte de tu día...

    Vivir feel handmade, ojalá!! O poder compaginarlo para darle otras alegrías a la vida, no?

    Es un tema para sacarle chicha

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nunca lo habia mirado desde esa perspectiva, pero tieens razon....
      jeejeje el mundobesta lleno de frikis!!!!

      Eliminar
  8. Buenos días mi pequeña...
    Positivismo ante todo, se de lo que hablas en tu post, creo que muchas de nosotras hemos pasado por ese momento de incomprensión total sobre lo que hacemos, yo me he cansado...y todavía me canso de dar explicaciones y justificarme, hasta con mi propia familia, sobre mi trabajo. Cuando después de un tiempo de búsqueda sin éxito y después de prepararme a fondo para ejercer como maestra de educación infantil, no tuve la suerte de acceder...y me propuse tirar para adelante con mis dibujos, me tacharon de loca de remate. De eso no se vive, nadie va a querer esos dibujos infantiles, para qué?, eso lo hace cualquiera...hasta yo...y un sinfín de cosas más que te dejan fatal, triste y derrumbada y te hacen plantearte que estás haciendo...sobretodo por tu hijo, al que le quieres dar una vida mejor. Y yo pienso...porque infravaloráis tanto mi trabajo, me paso horas haciéndolo, igual que vosotros en la fábrica, con una enorme diferencia, cuando nos encontramos...vosotros solo tenéis palabras de dolor y cansancio y estáis hartos de ir a trabajar y yo estoy feliz por todo lo que hago y me ilusiona cada proyecto nuevo, eso si...me castigáis diciéndome que vosotros cobráis cada mes y yo estoy a dos velas. Pero pienso luchar por ello, y al final...ya hablaremos!, quien ríe el último...ríe mejor!...jo que rollo que te he escrito...
    Ahora viene lo bueno, precisamente el año pasado en verano, yo leí ese libro y me encantó, me enganchó tanto que lo acabé en dos días...eso me suele pasar, cuando me gusta uno...lo devoro. A veces me puedo pasar meses sin leer y otros meses leo barbaridad, según el trabajo y el cansancio, porque mi único momento para leer, es antes de dormir.
    Pues nada...a seguir luchando, eso nos toca...y a la que te diga que lo que haces es volver atrás en el tiempo...es porque tiene envidia de que tu sepas hacer cosas de antaño, eso es algo que está en nuestra historia, la que nos ha hecho a nosotros.
    Un beso y feliz finde!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Imma!!! Pues tu familia tendria q estar orgullosa de ti....no es facil hacer lo q haces y la gente valora mucho tu trabajo. Vivir de uno musmo no es facil....pero es mucho mas satisfactorio trabajar para otros...aunque al principio la recompensa wconomica sea menor....tiempo al tiempo
      ;)

      Eliminar
    2. Muchas gracias cariño...la verdad es que mucha culpa (jajaja) de que siga en esto...sois todas las personas que me apoyan, como tu...no se que hubiera sido de mi sin vuestros ánimos diarios...
      Un besazo grande

      Eliminar
  9. Opino lo mismo que tú Sandra y comprendo cada una de tus palabras!!! Yo soy feliz haciendo lo que me gusta, siempre a sido así y no concibo no seguir creando sueños como lo he echo hasta ahora. Sea de la manera que sea. Me encanta esta manera de vivir y me encanta encontrar por el camino personas como tú, que tienen la misma pasión por el handmade que yo.
    El libro me lo anoto, pues no lo he leído, pero lo haré, seguro que sacaré algo productivo de él.
    ... Besos, Paki :)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí Paqui....es reconfortante saber que no eres un bicho raro y que somos muchas las apasionadas por el handmade...no como una moda......es algo que ha convivido con nosotras siempre. Lo único, que aprovechando el boom de los ultimos años hemos salido a la luz!!!! jijijij
      besos guapa!

      Eliminar
  10. a mi me encanta leer!! de hecho en el blog tengo un apartado sobre libros :)

    este no lo conocia, pero lo apunto!!! otro que tambien te hace pensar es el alquimista, de paulo coelho, tampoco lo he leido pero quiero hacerlo en breve, dicen que esta muy bien.

    un besito y feliz domingo!!

    http://miventanafavorita.blogspot.com.es/

    ResponderEliminar
  11. Casi se me pasa esta entrada, yo lei esos libros hace muchisimo, si, hay dos libros del club de los viernes. Ser crafter es una forma de ser y de pensar, da igual que tejas, que hagas crochet , que cosas o que recicles, al final todo se mezcla, haces un poco de todo. Todo eso sale de dentro, lo aprendes y lo practicas porque forma parte de tí de tu forma de pensar y de relacionarte con el mundo, muchas veces desde pequeñas. Es fácil comprar algo, por ejemplo una tarjeta de felicitación pero cuando te sorprenden con una hecha a mano el valor es mucho mayor, esa persona ha empleado tiempo en pensar en ti, en pensar como sorprenderte, ha mimado el papel y los detalles, el cariño esta implicito en ella, se palpa y casi se siente. Esto pasa con todo lo handmade, el problema es que en la sociedad que vivimos ir contra corriente del materialismo y consumismo es complicado. Pero que nos importa si no nos comprenden? Somos muchísima gente que trabaja con las manos y el corazón y eso no va a acabar nunca porque forma parte de la realización personal aunque no salga en la caja tonta, existimos. Lo maravilloso de ser bloggera es eso, que hemos buscado la forma de encontrarnos entre nosotras y valorarnos. Si no creo cosas bonitas me siento triste, es una necesidad da igual el material y la técnica. Por otro lado si nos dejaran en una isla desierta quien crees que sobreviviría: una crafter con práctica o alguien que no lo es? La crafter coge una liana y un palo y se teje una falda, mientras la otra persona lo flipa desnuda. jajajjajajaj Tenemos recursos y eso es muy valioso, si lo sabemos ver no importa lo que piensen los demás. Es un tema apasionante. Un besote guapa

    ResponderEliminar
  12. de acuerdo contigo absolutamente en todo, lo de leer me pasa como a ti, o leo sin parar o entro en una laguna de meses sin coger un solo libro. Y lo del handmade, ay!! es lo que me hace más llevadero esto de estar sin trabajar. Y si si que me gustaria vivir de ello pero es una idea tan bucólica..., me han gustado mucho tus palabras, muy bonitas.

    besos.

    ResponderEliminar